Mijn werkgever heeft het met mij uitgemaakt. Al een tijdje geleden. Maar dit is een week van afscheid en laatste keren. En dat zal na meer dan 12 jaren, straks, best wel even wennen zijn.
Nu zat ik vanavond in de auto naar een informatie bijeenkomst voor een mogelijke nieuwe studie met mijn iPhone muziek op shuffle en kwam 'Someone new' van Eskobar voorbij.
Direct schoot ik terug naar de tijd dat een kortstondige intense affaire beeïndigd werd en ik dit nummer de hele dag op repeat had staan...
Nu kun je denken dat ik me daar rot bij voelde, maar wat de tonen van deze muziek opriepen was juíst de herinnering aan de toffe, fijne, bijzondere momenten. En het feit dat na de dip ook weer positieve dagen kwamen.
Zo ook na de break-up met mijn toenmalige eerste-samenwoon-vriendje. In zak en as zat ik, de wereld was vergaan! En 'Magnolia' van Aimee Mann stond op repeat. (Geschreven voor de film 'Magnolia'; een mozaïek van onderling verbonden karakters op zoek naar geluk, vergeving en betekenis.) Toen in tranen, nu kan ik er prima naar luisteren. En er enorm van genieten!
Zo mooi wat een natuurlijk anker - muziek - met je kan doen. Muziek kan je onbewust in een bepaalde (al dan niet gewenste) stemming brengen. En je kunt het een beetje sturen.
Ga ik nu mijzelf nog even 'Something New' toezingen en voelen wat voor moois deze nieuwe periode mij allemaal zal brengen!
Grappig feit voor mijzelf blijkt dat juist bij 'uitmaken/afscheid' vrouwelijke zangeressen horen, terwijl mijn favoriete muziek-genre Singer/Songwriter is en ik altijd roep dat ik alleen van een mannelijke zangstem houd.